Merhaba! Gelen mesajlardan dolayi cok zamandir bu yaziyi yazmak istiyordum 🤍
Yeni bir gune uyandik, yapmak istedigimiz bir cok seyi yapabilmek icin bir sans! Istedigimiz kisi olabilmek icin bir sans. Egzersiz, saglikli beslenme, camasir yikama, kitap okuma, biraz uyuyup dinlenme, calisma ve dahasi icin yeni bir gun.
Evet bu kismi anneler icin yaziyorum. Artik bir annesin, belki uzun zamandir bir annesin. Ben bu yaziyi yazarken bile kucagimda oturan bir kizim var ve onunla film izlerken bunu yaziyorum :-)
Biliyorum, digerleri gibi artik istedigin kadar uyuyup istedigin kadar icip, istedigin arkadasinda istedigin gun yatiya kalamiyorsun :-) biliyorum artik istedigin seyleri yiyip istedigin kadar dinlenemiyorsun ama sunu unutma, kendin icin 24 saat icinde illa ki ayirabilecegin bir 30 dakika var!
Hepimiz anne olmanin oncesinde birer kadiniz, cocuktan once kendimizi hissettigimiz gibi belki suan o sekilde hissedemiyorsun. En basta bunu fiziksel anlamda soyluyorum, belki eskisi kadar kendini cekici bulmuyorsun, makyaj yapmıyorsun, saclarina bakamiyorsun veya saglikli beslenemiyorsun. Peki neden?
Inandigim birsey var, insan eger ilk once kendi bedeniyle, yaptigi aktiviteler ile ve ruh hali ile memnun olmazsa etrafina gunlerini, aylarini ve hatta butun yasaminida adasa hem kendisi hala yetersiz oldugunu dusunmeye devam ediyor hem de cevresinden yeterli kiymeti gormuyor.
Ilk once dusunulmesi gereken su;
Evet bir anneyim ama ayni zamanda hala benim! kendimim! Kiymetli kendim :-) vee ayrica bir es’im. Ben kendimi cekici bulmazsam nasil etrafimdakilerin beni cekici bulmasini bekleyebilirim?
Yapmaktan keyif aldigim seyler neler ve bunlari nasil gunluk akisima uydurabilirim?
Kendi ruhunuzu kendiniz onarmali, kendiniz hakkinda olan komplekslerinizi ve yetersiz gordugunuz seyleri kesfedip onlari duzeltmekle baslayin. Her zaman cocuktan once nasil biri oldugunuzu hatirlayin! Anne figurunun arkasinda ki kadini unutmayin!
Hem calisan bir kadin hem de cocuklari olan bir kadin olarak ikisinin yurutulmesi ne kadar zor oldugunu cok iyi biliyorum ama bunlara ragmen her zaman ilk dusundugum sey su “ben suan bu yaptiklarimdan keyif aliyor muyum? Mutlu muyum?”
Ikincisi de kendim ve ailem haricinde kalan seylere cok az vakit ayirmam. Yani surekli gorebilecegim bir arkadasim var ise onu haftada 4-5 kez gormek yerine ayda 1 gorup onun yerine ayirabilecegim vakti kendim icin egzersiz yapmaya ayiririm.
Ne olursa olsun kendime illa ki mutlu olabilecegim birseyler ve bana yarayacak seyler bulurum. Baska turlu birsuru sorumlulugun icinde hayat enerjimin enerjik kalabileceginden emin degilim cunku :-)
Giydigim herseyi “ben bunu begendim mi?” Diye sorgulayarak giyerim. Asla birinin esi olarak bu bana uydu mu veya bir anne olarak bu bana uyar mi diye kendimi yargilamam :-)
Unutmayin Annelik bir kadinin biyolojik becerisidir. Annelik müthiş bir mucize, bunu bir erkeğin de anlamasına olanak yok. Ama anne olmak, kadın olmaktan vazgeçmek demek değildir, bunun da altını çizmek gerek. Çünkü maalesef birçok kadın anne olduktan sonra başka bir kimliğe bürünüp dişiliklerinden vazgeçiyor. Yani burdan size tavsiyem, anne ve eş olmadan önce birer birey ve dişiydiniz, hala oylesiniz. Sürekli sorumluluklarınızı düşünüp kendinizi sıfatlandırdığınız şeyden ibaret birine dönüştürdüğünüz sürece sadece o sıfat olabiliyorsunuz. Oysa ki hala bir anne, bir kadın, seksi görünen, kendine güvenen, esini onemseyen bir es, is kadini ve dahasi istediginiz hersey olmak mumkun.
Kendinize zaman ayirin kizlar! 15-20 dakika biriyle oturup dedikodu yapip kahve icmektense egzersiz yapin. Butun evi saatlerce temizlemek yerine 1 haftada temizleyin ve arta kalan vakitte yeni birseyler ogrenin, sacinizi boyayin, makyaj yapin, yeni tarifler deneyin kisacasi neyden keyif aliyorsaniz onu yapin ama hayatinizin sorumluluklarinda bogulurken kendinize koca 24 saatten yarim saat ayirmayi cok gormeyin! 🤍
Comentários